Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

Ο Σκύλος και η Μηχανή!

Ο άνθρωπος έχει μάθει να αλλάζει τα πάντα, προκειμένου να κερδίζει αυτό που θέλει χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Αυτό βέβαια είναι η ψευδαίσθηση του. Ο άνθρωπος στην πραγματικότητα ποτέ δεν μετέβαλε το περιβάλλον του όπως νόμιζε, όλες οι αλλαγές που έκανε βρήκαν στόχο…τον ίδιο.

Η φύση δεν είναι τα ζώα ή τα δέντρα, ο ήλιος ή ο ουρανός, το οξυγόνο ή η θάλασσα. Η φύση είναι οι νόμοι βάση των οποίων, ο ήλιος, ο ουρανός, η θάλασσα, τα δέντρα, τα ζώα…και ο άνθρωπος δημιουργήθηκαν. Οι νόμοι αυτοί είναι ακόμα οι ίδιοι. Δεν έχει σημασία πόσο εκτιμάς την ανθρώπινη διάνοια πόσο ερωτευμένος είσαι με την σκέψη σου και τις δημιουργίες της, η αλήθεια είναι απλή. Πίσω από τις ανακαλύψεις μας, από τα σπίτια τις πολύπλοκες συσκευές μας για να μετακινούμαστε, επικοινωνούμε, δημιουργούμε, επιβιώνουμε, κρύβεται ένας κόσμος αληθινός και ανέπαφος από την ανθρώπινη σκέψη.

Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.

Τα δημιουργήματα της σκέψης του ανθρώπου πλέον ολοένα και περισσότερο υποκαθιστούν τον άνθρωπο σε κάθε έκφανση της ζωής του. Αυτή η υποκατάσταση είναι πιο σοβαρή από ότι θέλουμε να πιστεύουμε. Το σώμα του ανθρώπου, γίνεται ολοένα και πιο αδύναμο και συμπαρασύρει μαζί του, τόσο τα συναισθήματα όσο και την σκέψη του. Χρειάζεται κάποια έρευνα για να μας το αποδείξει αυτό; Μπορεί σήμερα ο άνθρωπος να επιβιώσει χωρίς καμιά από τις ανακαλύψεις του; Ή για να μην πάμε μακριά, μπορείς εσύ να περάσεις μια μέρα χωρίς το αυτοκίνητο, το κινητό σου, τον υπολογιστή σου; Μπορείς να το δεις καθαρά αυτό; όχι απλά σαν μια άποψη που σου φαίνεται λογική, αλλά μπορείς να δεις την ουσία πίσω από την αυτό; Μπορείς να δεις ότι οι ζωές μας βρίσκονται σε μηχανική υποστήριξη και εάν κάποια μέρα κάποιος τραβήξει το καλώδιο, ο άνθρωπος θα σβήσει;

Εάν σου φαίνεται υπερβολικό προσπάθησε να ζήσεις μια μέρα χωρίς την χρήση καμιάς συσκευής και μετά ξανασκέψου το.

ο σκύλος μέσα μας

Το πρόσχημα της «καλύτερης ζωής».

Έχετε παρατηρήσει την εικόνα κάποιου που γυμνάζεται σε ένα γυμναστήριο χρησιμοποιώντας έναν ηλεκτρικό διάδρομο για να… περπατήσει; Tην καταλαβαίνετε αυτή την εικόνα; Έχετε δει τον τρόπο που πλασάρεται αυτό το είδος ζωής; Το διαφανές τζάμι για να είναι σε κοινή θέα δεκάδες άνθρωποι που ακόμα και στις 12.00 τα μεσάνυχτα περπατάνε σε έναν ηλεκτρικό διάδρομο;

Καταλαβαίνετε ότι έχει χαθεί πλέον κάθε μέτρο; Ο άνθρωπος εδώ και αιώνες προσπαθεί να ξεφύγει από το ζώο μέσα του χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι αυτό το ζώο είναι η μοναδική του σύνδεση με την αληθινή του υπόσταση. Ο αγώνας να επιβληθούμε σε ότι αντιπροσωπεύει το ζώο, ξέφυγε από κάθε έλεγχο και βρεθήκαμε σε μια στιγμή στην αντίπερα όχθη. Δεν λέει κανείς να επιστρέψουμε στο παρελθόν, ούτε να απορρίψουμε την τεχνολογία…καταλαβαίνουμε όμως ότι πρέπει, πλέον, να μπει ένα όριο; Ζούμε λες και κάποιος μας έχει δώσει ότι χρειάζεται για να μείνουμε υπνωτισμένοι σε μια αδιέξοδη πορεία. Πιστεύεις ότι θα έχουμε καλύτερο μέλλον; θέλεις να αναζητήσεις μόνος-η σου τα στατιστικά για την αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων; Θέλεις να αναζητήσεις μόνος-η τι κρύβεται πίσω από αυτή την αύξηση; θέλεις να μάθεις πόσοι από αυτούς που βρίσκονται γύρω σου κάνουν χρήση ψυχοτρόπων ουσιών νόμιμων ή παράνομων για να καταφέρουν να περάσει ακόμα μια μέρα;

Ας δούμε λίγο ψυχρά τον εαυτό μας ως είδος. Κάντε το, δείτε μας από την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι την ήμερα που πεθαίνουμε. Δείτε τα όλα και μετά απαντήστε τι είναι αυτό που εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια στον άνθρωπο; Η υγεία του σίγουρα όχι, χρειάζεται η υποστήριξη εμβολίων και φαρμάκων από τα πρώτα μας σχεδόν βήματα για να μείνουμε ζωντανοί, ενώ οι ιοί που στρέφονται εναντίων μας, γίνονται ολοένα πιο έξυπνοι και ισχυροί. Μην σας ξεγελάει η αύξηση του μέσου όρου ζωής, διότι η διάρκεια της ζωής δεν σημαίνει τίποτα εάν δεν συνοδεύεται από ποιότητα. Εξελιχθήκαμε “Ψυχολογικά” ίσως; Θα αστειεύεται όποιος ισχυριστεί «ψυχολογική» εξέλιξη σε ένα είδος που καθημερινά διαβάζει άρθρα για το πώς πρέπει να ζήσει, τι ώρα πρέπει να κοιμάται και να ξυπνάει, πόσο πρέπει να εργάζεται, τι και κάθε πότε πρέπει να τρώει και που σχετίζεται με ενδιάμεσο τα social media. Η γνώση και η επιστήμη καλπάζουν και πίσω αφήνουν ένα αδύναμο πλάσμα.

Η ανάγκη του σκύλου.

Νιώθοντας τον σκύλο να χάνεται από μέσα του, ο άνθρωπος θέλησε κάτι έξω από αυτόν για να υποκαταστήσει αυτό το κομμάτι. Παρατηρούσα για χρόνια το χαμόγελο των ανθρώπων πού κοιτούν τους σκύλους να τρέχουν και να παίζουν και χρειάστηκα άλλα τόσα χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι πίσω από αυτό το χαμόγελο υπάρχει ένα κομμάτι νοσταλγίας. Εδώ εμφανίζεται πλέον ένα δίλημμα για την συνέχεια. Ο σκύλος μπορεί να οδηγηθεί ακριβώς εκεί που σήμερα βρίσκεται ο άνθρωπος ή μπορούμε να τον αφήσουμε να μας οδηγήσει στο να ξαναζωντανέψει μέσα μας αυτό που χάθηκε.

Χρήστος Κόυτσης
Εκπαιδευτής Σκύλων