Η αλήθεια είναι ότι εγώ μεγάλωσα με ένα γάτο μέχρι τα 6 μου χρόνια, πριν αρχίσει η περιπέτειά μου με τους σκύλους! Ο Τερέζος ήταν ένας κεραμιδόγατος γκρι τιγρε και μάγκας της κυψέλης που την γυρναγε την ημέρα και το βράδυ επέστρεφε από τις αλητείες του σπίτι στο σπίτι! Στο βιογραφικό του εκπαιδευτή σκύλων φυσικά κανένας δεν θα διαβάσει ότι περάσανε δεκαδες γάτες από τότε από τα χέρια μου!
Ο Φασαρίας ήταν αυτός που πλήγωσε πιο πολύ! Ο Φασαρίας δεν έβγαινε από το σπίτι, μέχρι που ένα πρωί πηγαίνοντας στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς με είδε από το τζάμι και δεμένος μαζί μου όπως ήταν βρήκε τρόπο να προσπαθήσει να με ακολουθήσει! Αφήνω το δράμα που μπορεί να θεωρηθεί και επίκληση στο συναίσθημα και λέω απλά ότι αυτό δεν πήγε καλά! Κάπου εκεί εγκαταλείπω τη γάτα! Τις maine coon τις είδα για πρώτη φορά σε μία έκθεση πριν από 20 χρόνια τότε είπα ότι κάποια μέρα θα είναι σύντροφος μου αυτή τη γάτα!
Μετά από χιλιάδες σκύλους μόλις τον είχα πρωτοφέρει στο σπίτι τριών μηνών, μόλις πριν από ένα μήνα, πλησίασε το αυτί μου χωρίς καμία αίσθηση φόβου και έκανε αυτό το χαρακτηριστικό ήχο. Πηρε το όνομα Red για να θυμάμαι ότι μπορεί να εξημερώσει κάθε κόκκινο συναισθημα! Ένας ήχος που δεν μπορούν να τον ανταγωνιστούν όλα τα ηρεμιστικά του κόσμου! Ένας ήχος ευλογημένος από την φύση! Ως πενηντάρης πια έχω πολλά για τα οποία μπορώ να ευχαριστώ το κάρμα μου, προστέθηκε σε αυτά άλλο ένα!
Μοιράζομαι μαζί σας ένα λεπτό από αυτό τον ήχο της ευτυχίας και εύχομαι σε όλους να μην προκαλέσουν το “ζώο” να τους ακολουθήσει αλλά να ακολουθήσουν εκείνοι πίσω στο ένστικτο και στη μαγεία ενός κόσμου που αρχίζει να χάνεται από την ψυχή του ανθρώπου!