Ένας Νόμος σε σαθρά θεμέλια – Προσοχή ακολουθούν spoilers
Εφόσον ορισμένοι βιάζονται να δημιουργήσουν τετελεσμένα κινητοποιώντας τους “φιλικά” προσκείμενους πριν την επίσημη ημερομηνία εφαρμογής της υποχρεωτικής λήψης DNA, ας γίνει ένα μικρό διάλειμμα από την αναλυτική παρουσίαση του νόμου που θα ακολουθήσει με άρθρα μου και ας σκεφτούμε φιλικά σατιρικά και σουρεαλιστικά….παρέα!
1. Η συνταγματικότητα και η αρχή της αναλογικότητας
Ο νόμος, ειδικά ως προς την υποχρεωτική στείρωση ή την επιβολή κόστους για DNA, θα επρέπε να εξεταστεί με βάση την αρχή της αναλογικότητας, όπως προβλέπεται από το Άρθρο 25 του Συντάγματος.
Κάθε μέτρο που περιορίζει δικαιώματα — και εδώ έχουμε περιορισμούς ιδιοκτησιακούς, οικονομικούς και βιολογικούς — πρέπει να είναι πράγματι αναγκαίο και το ηπιότερο δυνατό για την εξυπηρέτηση του σκοπού.
Όταν ο προηγούμενος νόμος δεν εφαρμόστηκε ποτέ, πώς θεωρείται αναγκαία η μετάβαση σε πιο αυστηρό μέτρο;
2. Η πιστοποίηση εκπαιδευτών ενηλίκων χωρίς πιστοποιημένη ύλη
Αν ένα επάγγελμα δεν διαθέτει κοινά αποδεκτή και αναγνωρισμένη εκπαιδευτική ύλη, τότε πώς ακριβώς πιστοποιείται κάποιος ως ικανός να το διδάξει;
Η πιστοποίηση εκπαιδευτών ενηλίκων προϋποθέτει υποθέτω προδιαγεγραμμένο γνωστικό αντικείμενο. Με λίγα λόγια πιστοποιήσατε καθηγητές; αλλά σας είναι άγνωστο το τι διδάσκουν!
3. Συνεργασία με δήμους βάσει συλλόγων
Πώς θεμελιώνεται η δυνατότητα συνεργασίας με δήμους βάσει συμμετοχής σε επαγγελματικούς συλλόγους, ανεξαρτήτως άλλων προσόντων;
Αν η πιστοποίηση θεωρείται κρίσιμη για τη διασφάλιση ποιότητας, πώς παρακάμπτεται όταν κάποιος απλώς είναι μέλος ενός συλλόγου;
4. Τα “δικαιώματα” του σκύλου που καταργούνται από τον τίτλο του νόμου
Θa φτάσω μέχρι το 4 λοιπόν ενώ μπορώ να επεκτείνω την σάτιρα πιστέψτε με σε πολλά bullets και εσείς συνεχίστε να βιάζεστε!. Ο ίδιος ο όρος “ζώο συντροφιάς” είναι ένας πολιτικοοικονομικός ορισμός που διαστρεβλώνει την ιστορική και λειτουργική ταυτότητα του σκύλου.
Δεν μπορεί να γίνεται λόγος για “δικαιώματα του ζώου”, όταν ο τίτλος του νόμου αρνείται την ιδιοσυγκρασία, τον ρόλο και την πολυμορφία που φέρει η ίδια η ύπαρξή του.