Του Χρήστου Κούτση
Δημοσιογράφος, Εκπαιδευτής Σκύλων
Κανένα νομικό πλαίσιο, όσο «καλοπροαίρετο» ή «καινοτόμο» κι αν αυτοπαρουσιάζεται, δεν πρόκειται να επιλύσει το ζήτημα των αδέσποτων στην Ελλάδα αν δεν αγγίξει την πηγή του προβλήματος. Η αλήθεια είναι απλή και πεισματικά αποσιωπημένη: χωρίς κοινωνική παιδεία, χωρίς εμπλοκή σε επίπεδο πρόληψης, και χωρίς μακροπρόθεσμη στρατηγική που να βασίζεται σε εκπαίδευση – όχι μόνο των ζώων αλλά των ίδιων των ανθρώπων – το πρόβλημα δεν λύνεται, ανακυκλώνεται.
Αντίθετα, ο περιβόητος Νόμος Άργος, όπως βαπτίστηκε το νέο νομικό και ύποπτο τερατούργημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έρχεται όχι ως λύση αλλά ως εργαλείο καταστολής και εισπρακτικής εκμετάλλευσης. Σε μια χώρα όπου η ανάπτυξη είναι όνειρο απατηλό και οι κυβερνήσεις αδυνατούν να παραγάγουν πλούτο, η μόνη σταθερά είναι η οικονομική αφαίμαξη του πολίτη. Καταστολή, πρόστιμα, εκβιαστικά διλήμματα. Αντί για παιδεία, απειλή. Αντί για κοινωνική συνεργασία, αστυνομικού τύπου έλεγχοι.
Ο “Άργος” δεν στοχεύει στην πρόληψη των εγκαταλείψεων, ούτε στη δημιουργία φιλοζωικής κουλτούρας. Στοχεύει στα ταμεία. Με πρόσχημα τη μέριμνα για τα ζώα, δημιουργείται ένα νέο δίλημμα: στείρωση ή DNA. Όποιος δεν συμμορφωθεί, τιμωρείται. Όποιος δεν πληρώσει, στιγματίζεται.
Ας ειπωθεί ωμά: οι Έλληνες δεν θα συμμορφωθούν. Και όχι επειδή είναι “ανεύθυνοι” όπως θα σπεύσουν να τους χαρακτηρίσουν οι υπερασπιστές του νόμου, αλλά γιατί δεν έχουν πειστεί. Δεν έχουν εκπαιδευτεί, δεν έχουν υποστηριχθεί, δεν έχουν εμπλακεί στη διαδικασία της λύσης. Το μόνο που τους προσφέρεται είναι η απειλή και το πρόστιμο.
Το αποτέλεσμα θα είναι αντίστροφο:
– Πολλοί ιδιοκτήτες δεν θα βάζουν ούτε μικροτσίπ, για να μην εντοπίζονται οι σκύλοι τους.
– Άλλοι θα κρύβουν τα ζώα τους, ώστε να αποφύγουν ελέγχους.
– Τα “ζώα συντροφιάς” θα μετατραπούν σε οικιακούς φυγάδες, χωρίς κοινωνικοποίηση, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς περίπατο.
– Και το κράτος; Όχι μόνο δεν θα εισπράξει, αλλά θα δημιουργήσει νέες σκιώδεις πρακτικές και παρανομία εκεί που θα μπορούσε να υπάρχει συνεργασία.
Ο μέσος Έλληνας – σε έναν φαύλο κύκλο δυσπιστίας, φτώχειας και απουσίας θεσμικής στήριξης – θα βρει τρόπο να ξεφύγει, όχι από κακή πρόθεση, αλλά γιατί το μόνο που του έχει απομείνει ως αντίσταση στο σύστημα είναι η πονηριά. Όταν του στερείς την ελευθερία, θα σου στερήσει τη συμμόρφωση. Όταν του ζητάς “δύο δραχμές” χωρίς να του έχεις δώσει τίποτα, θα σου δώσει το κενό βλέμμα του.
Και όταν έρθει η ώρα του απολογισμού, το υπουργείο δεν θα εισπράξει — θα πληρώσει. Και το πολιτικό κόστος θα είναι βαρύ.
Το πρόβλημα των αδέσποτων δεν λύνεται με πρόστιμα. Λύνεται με εκπαίδευση, προγράμματα πρόληψης, ενίσχυση των δήμων, πραγματικές καμπάνιες ευαισθητοποίησης, και κοινωνική συμμετοχή. Όλα αυτά είναι λέξεις άγνωστες στο σημερινό πολιτικό λεξιλόγιο.
Όταν λοιπόν ο “Νόμος Άργος” θα έχει πνιγεί στο ίδιο του το βάρος, όταν η κακοποίηση θα αυξάνεται αντί να μειώνεται, όταν θα κυνηγάτε ανθρώπους αντί να στηρίζετε οικογένειες, θυμηθείτε αυτό:
Δεν μπορείτε να χτίσετε κοινωνία πάνω στην καταστολή.
Δεν μπορείτε να χτίσετε παιδεία με απειλές.
Και δεν μπορείτε να χτίσετε πολιτισμό όταν τον σκύλο τον βλέπετε μόνο ως αριθμό φορολόγησης.